Het ontstaan van ons Sinterklaasfeest is in Duitsland eigenlijk hetzelfde als bij ons. De hele traditie is namelijk ook in Duitsland gebaseerd op het beroemde verhaal over Nicolaas van Myra. Nicolaas was in de 4e eeuw bisschop in Myra, de toenmalige hoofdsrad van Lycië in Klein-Azië (het huidige Turkije); 6 december 342 is zijn sterfdag. Later werd Nicolaas heilig verklaard en is nu de Goed Heiligman.

De bisschop zette zich altijd in voor kinderen en armen en is daardoor een legende geworden. Zo gaat er een verhaal de ronde over drie dochters die in de prostitutie moesten werken omdat hun vader ze niet aan een rijke partner koppelen kon. Nicolaas (toen nog geen bisschop maar een rijke vent door erfgenaam) wilde helpen en schonk de dochters goudklompjes. Dankzij de giften van Nicolaas konden de meisjes toch trouwen. Zie je de overeenkomst met de netjes met chocolade munten gewikkeld in goud papier?

Goed gepoetste schoenen

In de weken vóór 5 december zetten de kinderen bij ons hun schoen. Een sinterklaasrijmpje, een wensenlijstje en een wortel en water voor het paard; en dan maar hopen dat het goed komt. En warempel, de volgende ochtend is daar een aardigheidje. Dat is in Duitsland heel anders. Niks rijmen en wortels, nee, op 5 december keurig gepoetste schoen bij de deur of schoorsteen; die schoenen moeten blinken als een spiegel, anders kan je het wel schudden, krijg je niets! En is Sanktniklaus tevreden? Dan krijg je een praktisch cadeau in de schoen, iets waar je wat aan hebt, zoals een warme trui en wanten.